maandag 22 april 2013

Paniek in Ganzenland



De grote Grauwe Ganzengezinnen, waarvan ik er vorig jaar omstreeks deze datum zoveel zag, was ik dit jaar nog niet in de polder tegengekomen. Hier en daar zwommen wel wat ganzen met twee kuikens, maar daar bleef het bij. Net toen ik me al af begon te vragen of de langdurige kou daar een “natuurlijke” oorzaak van was, zag ik op een heel andere plaats dan vorig jaar, de eerste grotere gezinnen. Waarschijnlijk waren de kuikens net uit het ei. De ouders zwommen wat onwennig met ze rond en de kleintjes werden dicht bij elkaar gehouden.

Till now I hadn’t seen the large Grayleg Goose families, which I saw frequently last year in the same period. Earlier I had seen geese swimming with two chicks, but that was it. Just when I wondered if the prolonged cold was the "natural" cause of the small families, I saw in a different location than last year, the first larger families. Probably the chicks just emerged from their eggs. The parents swam a bit unaccustomed with them in the puddle and the little ones were kept close together.







Het was een grijze dag en op het moment dat ik de ganzen zag, begon het ook nog eens te regenen. Fotograferen kon ik dus wel vergeten. De volgende dag scheen de zon, maar in de polder bleek het toch behoorlijk te waaien. Het poeltje waar de ganzen de dag daarvoor nog zwommen, lag vol op de wind en er was geen gans te bekennen. Enigszins teleurgesteld begon ik aan de terugweg, totdat ik plotseling in de kant van de -tussen de poelen liggende- ringsloot twee ganzengezinnetjes zag zitten.

It was a gray day, and at the moment I saw the geese, it started to rain.  No weather for photography. The next day the sun was shining. However in the polder the wind blew pretty strong and in the puddle, where the geese swam the day before, I even saw waves. The geese were all gone. Somewhat disappointed I started my journey back home, until I suddenly saw  two geese families along the wide ditch that connects different puddles to each other.




















Zo te zien trokken ze met elkaar op. Binnen een onzichtbare cirkel respecteerden ze wederzijds ieders gezinsruimte en overtreders werden met luidruchtige gegak en een naar voren gestoken kop gewaarschuwd. Alles leek rustig totdat de ouderganzen uit beiden gezinnen luid begonnen te gakken. Koppen naar voren......Paniek! Op zoek naar een lekker hapje landde vlakbij de gezinnen een Grote Zilverreiger. Luid gakkend werd het kroost gemaand om op te schieten en rennend verdwenen de gezinnetjes tussen de stoppels van het aangrenzende rietveld. Even later vertrok de Zilverreiger zonder hapje, was de rust weergekeerd en kon ik opgelucht adem halen.

It looked like both families could get along very well with each other. Within an invisible circle they respected every one's family space and offenders were warned with a loud honking sound, putting the head forward at the same time. All seemed peaceful until the parent geese from both families started honking loudly. Heads forward ...... Panic! Looking for a tasty snack a Great Egret landed close to the families. Loud honking the offspring was urged to hurry and together the geese disappeared completely between the stubbles of the adjacent reed field. Moments later the Egret left without a bite, the rest returned and I could breath relieved again.





Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op de eerste foto.
The photos are enlarged even more beautiful. Click on the first picture.


Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Chasing the clouds". De meest favoriete foto was de laatste van de zonsondergang, direct gevolgd door foto 3, de tegenlicht opname van de wolken met weerspiegeling in het water.

Thanks to all my friends abroad for their spontaneous, nice comments and praising words on my last blog. The last picture of the sunset was chosen  by many of you as the most favorite picture.

I hope we keep in touch. Of course I will visit you on your own blog, although it may take sometimes a little longer. My other very time consuming hobby is my garden and mostly my days and weeks are too short to do everything.


Groetjes/Greetings, Joke

zondag 14 april 2013

Chasing the clouds



Al sinds mijn eerste herinneringen ben ik gefascineerd door wolken. In mijn jeugd was het leven simpel. Duur speelgoed en computers waren er niet en op mooie dagen gingen mijn moeder, broertje en ik naar buiten, de natuur in. Af en toe werd er tijdens onze wandelingen een pauze ingelast om het lekkers dat we meenamen op te eten en te drinken. Ondertussen bekeken we, zittend in het gras, de wolken en het was een sport om in die wolken figuren te herkennen. Hele verhalen verzonnen we erbij.

Since my earliest memories I have been fascinated by clouds. In my youth, life was simple. Expensive toys and computers were not common, and on sunny days, my mother, brother and I went for a walk into nature. Occasionally we took a break during our walks to eat and drink the goodies that we took with us. Meanwhile we watched, sitting in the grass, the clouds and it was a sport to discover shapes in the clouds. We made up complete stories.



Foto's 1 t/m 5: Nieuwkoopse Plassen




Waarschijnlijk heb ik aan die tijd mijn interesse in wolken over gehouden. Als je ze goed bekijkt zijn ze vaak prachtig en geen dag hetzelfde. Samen met de zon, het licht en een mooi landschap verandert de omgeving in een levend schilderij, waarvan je alleen kunt hopen dat je in staat bent om dat fotografisch te vangen. Deze fotoserie is op verschillende dagen en plekken gemaakt.

I think my interest in clouds arose in that time. If you look closely, they are often beautiful and never the same. Together with the sun, the light and a beautiful landscape the environment changes in a living painting, of which you only can hope that you're able to capture it photographically. This photo series has been made on different days and places.









Langeraar

Natuurgebied  "De Groene Jonker"

Aarlanderveen

Aalsmeer: Westeinderplassen

Vergroot zijn de foto's mooier. Klik daarvoor op één van de foto's. 
The photos are enlarged even more beautiful. Click on a picture.


Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "De Narcis en de Nimf". Van elke serie leer ik door jullie opmerkingen en tips weer wat. Soms alleen al door gewoon anders, door jullie ogen, naar mijn foto's te kijken. Alhoewel foto 3 vaak genoemd werd als favoriet, had iedereen toch een eigen keuze. Een echte favoriet is er dan ook niet.

Thanks to all my friends abroad for their spontaneous, nice comments and praising words on my last blog. I hope we keep in touch and of course I will visit you on your own blog.

Groetjes/Greetings, Joke

zaterdag 6 april 2013

De Narcis en de Nimf





Narcissus is in het oude Griekenland een beeldschone jongen. Met zijn zongebruinde gezicht, zijn gouden krullen en zijn gespierde lichaam ziet hij er uit als een jonge god. Het leven lacht hem toe, maar Narcissus heeft een lastig probleem. Hij is bang voor mensen en het liefste is hij in de natuur tussen de planten en dieren. In een bos vlakbij zijn dorp wonen mooie jonge vrouwen, de -half goddelijke, half schimmige- nimfen. Ze zijn dol op de jonge Narcissus en één van hen is zelfs smoorverliefd op hem. Maar hij wil niets met haar te maken hebben, wijst haar af als ze toenadering zoekt en langzaam kwijnt ze weg. De andere nimfen zijn daar zo boos over dat ze een godin vragen hem te straffen.







Als Narcissus op een dag water uit een meertje in het bos wil drinken houdt hij zijn adem in. Voorover gebogen ziet hij een prachtige jongen. Hij wordt op slag verliefd op hem. Hij buigt zich verder voorover om de jongen te kussen.....verliest zijn evenwicht, valt in het water en verdrinkt. De nimfen hebben berouw. Narcissus is door hun tussenkomst wel erg zwaar gestraft voor zijn gedrag. Ze besluiten hem een mooie begrafenis te geven, maar hoe ze ook zoeken, nergens is zijn lichaam nog terug te vinden. Het enige dat ze vinden in het gras bij het meertje is een prachtige gele bloem met een lange sierlijke steel en een hart van goud - de Narcis. Er wordt gezegd dat de godin medelijden met Narcissus kreeg, de bloem creëerde en er zo voor zorgde dat hij voor altijd zou leven.







Bovenstaan verhaal is een vrije bewerking van de mythe over Narcissus, waarvan veel versies uit oude bronnen zijn overgeleverd. De klassieke versie is van Ovidius.








Vergroot zijn de foto's mooier.

Allemaal bedankt voor jullie reacties en lovende woorden op de foto's van mijn vorige blog "Zwart/Wit (Foto-opdracht)". De meest favoriete foto was foto 5, direct gevolgd door foto 1.

Aangezien Lightbox weer werkt, zou het toegevoegde stukje HTML nu weer uit de sjablonen verwijderd kunnen worden. Het laden van je blogpagina wordt er door vertraagd, maar dat is nauwelijks te merken. Mocht het ooit problemen op gaan leveren, dan kan het altijd nog verwijderd worden.

Groetjes, Joke